تاریخچه باتری ماشین
اتومبیل هایی که در ابتدا وارد بازار شدند باتری نداشتند ، زیرا سیستم های الکتریکی آنها کاملا محدود بود. به جای بوق برقی از یک زنگ معمولی استفاده می شد ، چراغهای جلویی ماشین از گاز تغذیه می کردند و موتور با میل لنگ استارت می خورد. پس از مجهز شدن اتومبیل ها به استارت برقی ، باتری های اتومبیل حدود سال 1920 به طور چشمگیری وارد بازار شدند. باتری اتومبیل که نیاز به شارژ مجدد نداشته باشد به طور عمده در سال 1971 عرضه شد.
کمپانی هودسون موتور اولین شرکتی بود که از باتری استاندارد در سال 1918 استفاده می کرد.
BCI سازمان تنظیم کننده استانداردهای باتری می باشد.
سیستم برق رسانی ماشین ها تا اواسط 1950 ، 6 ولتی بود . زمانی که موتور های ماشین بزرگتر شد و به توان مصرفی بیشتری نیاز داشتند از 6 ولت به 12 ولت تغییر پیدا کرد. ماشین های کوچکتر که به توان کمتری برای استارت زدن نیاز داشتند برای مدتها 6 ولت هم برای راه اندازی موتور ماشین کفایت می کرد از جمله این ماشین ها می توان به سیتروئن C2 در 1970 اشاره کرد.
در اواسط 1990 سیستم الکتریکی 42 ولتی برای ماشین ها در نظر گرفته شد.
این سیستم امکانات جانبی بیشتری و همچنین کنترل برق رسانی بیشتری به ماشین ها می داد.
در دسترس بودن موتور با بازدهی بالاتر ، تکنیک های کابل کشی مدرن و کنترل دیجیتالی آن و تمرکز بر سیستم هایبریدی به استارتر / دینام با ولتاژ بالا نیاز داشت که ولتاژ اتوماتیکی که به ماشین هنگام روشن شدن وارد می شود کاربرد سوییچ کشویی را محدودتر می کرد.
جنس باتری ماشین
باتری ماشین ها ، باتری سلولس هستند که متشکل از 6 سلول است. هر سلول در باتری سربی ماشین ، از صفحات متناوب تشکیل شده است که از یک شبکه ای متشکل ازآلیاژ سرب (صفحات کاتد) یا پوشیده شده با دی اکسید سرب (آند) می باشد. هر سلول باتری ماشین از محلول اسید سولفوریک ، یعنی الکترولیت پر شده است.
سلول های باتری های ماشین در ابتدا ، یک کلاهک پرکننده داشتند که از طریق آن قادر به مشاهده سطح الکترولیت بودید و اجازه می داد آب به سلول اضافه شود. درپوش پرکننده سلول ها دارای سوراخ دریچه کوچک بودند که باعث آزاد شدن گاز هیدروژن تولید شده در هنگام شارژ ، می شد.
هر سلول در باتری ماشین، توسط تسمه های سنگین کوتاه از صفحات مثبت به صفحات منفی سلول مجاور وصل می شدند.
در قسمت بالای باتری ، یا کناره های آن یک جفت ترمینال سنگین ، که در برابر خوردگی مقاوم شده اند ، قرار گرفته اند. در باتری های اولیه اتومبیل از مواد لاستیکی سخت و جداکننده صفحه ای که چوبی بودند ،استفاده می شد. باتری های جدیدتر از مواد پلاستیکی و ورقهای پیوسته، برای جلوگیری از تماس صفحات سلول ها و اتصال کوتاه استفاده می کنند.
در گذشته باتری های اتومبیل نیاز به نظارت و نگهداری به منظور تعویض آب مورد استفاده در باتری ماشین داشتند. نگهداری ضعیف باتری با آلیاژ های متنوع ، منجربه کاهش آب تشکیل شده در باتری ماشین می شد. باتری های امروزی نیاز به اضافه کردن آب برای افزایش عمر ندارند. بعضی مدل های باتری ماشین کلاهک های مخصوصی داشتند که به دارنده باتری اجازه میداد تا بتوانند به راحتی آب باتری را تخلیه و آب باتری جدید اضافه کنند.
نقطه ضعف این گونه باتری ها عدم مقاومت در برابر تخلیه شارژ زیاد می باشد به طور مثال با روشن ماندن طولانی خودرو کاملا خالی می شدند. این پوشش ها ، الکترودهای صفحات سربی را تبدیل به رسوب سولفات میکرد و عمر مفید باتری را کاهش میداد.
در داخل باتری خودرو چیست؟
ترمینال باتری / بوشینگ
ترمینالها به کابلها متصل میشوند یکی به مثبت و دیگری به منفی متصل میشود . ترمینالها نقطه اتصال بین باتری ماشین و سیستم الکتریکی ماشین است .
اسید باتری
محلولی از ترکیب اسید سولفوریک و آب است .
بند فلزی روی المنت باتری
بندهای فلزی که به المنتهای باتری جوش خورده اند تا اتصال یکپارچه ای از آن طرف با پایانه ها داشته باشند .
صفحه منفی باتری
صفحه منفی شامل یک توری از جنس فلز میباشد به همراه سرب خالص .
جداکننده باتری
جداساز از جنس ماده پلی اتیلن است که صفحات مثبت را از صفحات منفی جدا می کند تا یک جریان الکتریکی کارآمد فراهم کند.
صفحه مثبت باتری
صفحه مثبت شامل یک توری فلزی به همراه مواد فعال دی اکسید سرب است.
درب روی باتری
درب از جنس پلی پروپیلن ، نوعی پلاستیک ساخته شده است و به باتری مهر و موم شده است.
جعبه باطری
جعبه از جنس پلی پروپیلن است که درونش صفحات باتری، بند فلزی و الکترولیت جای دارد. جعبه باتری طراحی شده است تا تاثیر لرزش را به حداقل برساند و عمر باتری را افزایش دهد.
صفحات باتری
شامل مجموعه ای از صفحات مثبت و منفی باتری است . در بالای صفحات یک بند فلزی قرار دارد که همه صفحات به آن متصل هستند .
چسب باتری
خمیری است که از مخلوط اکسید سرب و نوعی اسفنج ساخته شده و به صفحات مثب و منفی باتری چسبیده است .